Nederlander in vermomming...

Nee, dit keer had ik mezelf niet verkleed en gaat het ook niet over een gewone Nederlander. Maar af en toe, wanneer je het het minst verwacht, loop je wel eens tegen leuke verrassingen aan.
Zo maakte ik een paar weken geleden kennis met het nieuwe schoolhoofd van een van de basisscholen waar ik werk. En wat bleek... deze goede man heeft een flinke tijd in Nederland gewoond en gewerkt. Hij gaf daar les aan de Japanse school in Amsterdam.
Inmiddels is hij weer vijf jaar terug in Japan en echt vloeiend is zijn Nederlands niet te noemen. Maar het was toch wel erg leuk om eens een woordje Nederlands te wisselen met een Japanner en dan nog met een van mijn bazen ook! Wie had dat verwacht. Het leuke is dat hij helemaal gek is van Nederland en dus met allerlei boeken aan komt zetten in het Japans over Nederland. Lekker makkelijk, want zo heb ik weer heel veel voorgeschreven teksten die ik zo kan kopiëren en kan gebruiken tijdens de lessen internationalisering of voor het “English” Board op de middelbare school.
Ook bracht hij een leuk boek mee met recepten voor Nederlandse gerechten, maar dan aangepast aan de Japanse smaak en met alle informatie en instructies in het Japans, zodat ik nu ook weet hoe de ingrediënten hier heten die ik moet hebben.
We zijn meteen dikke maatjes en hebben genoeg om over te praten. Altijd handig om (een van) je baas (lees: bazen) te vriend te houden.

Over bazen te vriend houden gesproken... In de hiërarchische top van Yamato-cho kan het niet hoger worden. Inderdaad ik heb het over de burgermeester van Yamato-cho. Hij nam zomaar spontaan uit het niets contact op met mij en besloot dat hij mij en de twee andere ALT’s in Yamato-cho uit eten wilde nemen.
Voor het eten bezochten we samen eerst wat bezienswaardigheden en daarna bracht hij ons naar een geweldig mooi en authentiek Japans yaki niku restaurant.
Yaki niku is een soort van barbecue of grillen boven een kampvuurtje.
Het was erg lekker en gezellig en uiteraard op kosten van de baas. Goed geregeld dus!

En nu we het dan toch over eten hebben op kosten van de baas...
Sinds twee weken geleden geef ik Engelse les op de ontspannen manier. Dit houdt in dat ik nu een keer in de zoveel tijd uit eten ga met een jongen van 24 en Engels praat met hem over van alles en nog wat. In ruil daarvoor betaald hij mijn eten en stiekem krijg ik er langzaam maar zeker ook nog weer eens een Japanse vriend bij op deze manier.

Verder is het wat werk betreft deze tijd ook sowieso wat rustiger, want in deze tijd hebben Japanners de meeste vrije dagen. Vanwege de hoeveelheid opeenvolgende vrije dagen in een week noemen de Japanners deze afgelopen week Golden Week.

Ik heb het zelf heel rustig gedaan deze keer tijdens Golden Week en ik ben niet echt ergens speciaal naartoe gegaan. Daar was het geld helaas ook niet naar.
Wel ben ik nog een dagje naar de vallei in Kikuchi geweest. Dat was geweldig! Een soort van Burgers Bush, maar dan in het echt. Naar mijn idee een klein stukje paradijs op aarde en dat voor slechts 100 yen (omgerekend minder dan een euro!).

Verder hadden we nog een optreden met de band tijdens een festival in Ozu (een plaats bij mij in de buurt).
Helaas kwam er in totaal niet meer dan een man of honderd op dit festival af. Waarschijnlijk omdat de rest van de mensen al vertrokken waren naar een vakantie bestemming. Golden Week is namelijk een van de weinige momenten in het jaar waarin Japanners op vakantie kunnen en dus ook gaan.
Hopelijk is de toestroom dit weekend wat groter tijdens ons optreden in Yamato-cho.

Hoe is het met jullie allemaal? Lekker aan het genieten van de vakantie of is die alweer voorbij?