Het lantaarnfestival in Nagasaki

Dit weekend ging ik samen met een Japanse vriendin van mij op weg naar Nagasaki. In Nagasaki wordt namelijk ieder jaar een Chinees lantaarnfestival gehouden en daar wilden wij graag naartoe.
Kana, die Japanse vriendin, heeft sinds twee weken een nieuwe auto, dus zij wilde graag rijden. Dat vond ik al lang prima, want als je zelf niet hoeft te rijden kun je op een andere manier de omgeving bekijken.
Na twee uur gereden te hebben was het tijd voor een korte plaspauze. We stopten de auto op een parkeerplaats en haalden een kop koffie. Ze hebben hier echte hele stoere koffieautomaten met interessante muziekjes en een filmpje waarbij je ziet hoe zogenaamd binnen in de machine de koffie wordt bereidt.
Toen we terugkwamen bij de auto zagen we plotseling dat de rechter voorband van de auto lek was! We moesten deze dus ter plekke vervangen. Toen dat eindelijk voor elkaar was gingen we onze handen wassen op de wc in de hoop dat we daarna onze tocht konden vervolgen. Echter, toen we terugkwamen bij de auto bleek ook de reserve band het begeven te hebben.
Gelukkig was er een autogarage op een paar meter afstand van Kana’s auto, waar ze ook banden verkochten en zo konden we de tocht toch nog vervolgen.

Helaas was het door al het gedoe met de auto te laat om nog iets te zien van het lantaarnfestival, dus besloten we dan maar in Nagasaki te overnachten om de volgende dag het lantaarnfestival mee te maken.
Die beslissing was makkelijk gemaakt, maar een hotel vinden waar ze nog een kamer vrij hadden was wat lastiger. Uiteindelijk bleek er alleen nog een kamer vrij te zijn in een love hotel.
Love hotels zijn een typisch Japanse uitvinding. Veel Japanners gaan namelijk vreemd en love hotels bieden dit soort Japanners de gelegenheid om goedkoop en anoniem in een hotel de liefde te bedrijven. Als een love hotel al bemand wordt dan is dat van achter een balie waarbij de receptionist alleen de handen van een persoon kan zien. Maar meestal zijn dit soort hotels compleet geautomatiseerd qua in- en uitchecken en komt er dus geen personeel meer aan te pas (behalve voor het schoonmaken van de kamers).
Veel Japanners associëren love hotels dus meteen met iets slechts (overspel) en het is daardoor voor Japanners vaak raar om in een love hotel te overnachten met een gewone vriend of vriendin. Buitenlanders die naar Japan komen voor een vakantie weten echter vaak dat love hotels meestal erg lux zijn en vaak nog de goedkoopste optie zijn ook. Voor mij was het dus helemaal niet raar en ook niet de eerste keer dat ik de nacht doorbracht in zo’n hotel.

Zondag hadden we de hele dag in Nagasaki. We zijn naar Glover Garden geweest, hebben lekkere broodjes gehaald bij een Franse boulangerie, hebben vervolgens onze spieren goed laten werken tijdens het beklimmen van de Hollander Slope, om daarna de meest gruwelijke drankjes te nuttigen in het International House en uiteraard zijn we voor het lantaarnfestival naar China town en het oude Chinese district van de stad geweest.
Een aanrader voor iedereen die Nagasaki bezoekt of gaat bezoeken is “kakuniman”. Dat klinkt misschien als “kakkende man” als je het snel uitspreekt en daardoor niet echt smakelijk, maar naar mijn mening is dit een verbeterde versie van de “bapao”.

Zoals de meeste dingen in Japan was ook het lantaarnfestival overweldigend. Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar laat de foto’s deze keer maar eens voor zich spreken.