Vreemde overnachting

We werden afgezet door de taxi en gingen rond een uur of acht het hotel binnen.
Dit was een hotel met “capsules” en “gewone” kamers. Capsules zijn een soort van kokers of lijkenkisten waar je puur ruimte hebt om in te liggen en verder heb je geen kamer. Deze capsules worden soms afgesloten en dan heb je dus helemaal het gevoel alsof je in een lijkenkist ligt.
Persoonlijk vond ik dat net iets te benauwend en Stephen heeft claustrofobie, dus ook niet de ideale omstandigheid om dan te eindigen in zo’n capsule. We besloten dus te gaan voor een “gewone” kamer.
Na dit besluit kregen we een sleutel overhandigd en een handdoek met een korte broek en een mini yukata/kimono. In plaats van naar een kamer verwezen ze ons naar kluisjes.
Dit was eventjes verwarrend, omdat we geen idee hadden wat we hiermee moesten. Moesten we onze spullen hier achter laten? Moesten we daar gaan slapen omdat de gewone kamers al vol zaten? Hadden ze ons verkeerd begrepen en dachten ze misschien dat we alleen gebruik wilden maken van de “onsen” (spa)?
Toen kwam er een medewerker van het hotel naar ons toe die ons verzocht om ons daar ter plekke uit te kleden. Dit was een beetje intimiderend, maar uiteindelijk gingen we alledrie uit de kleren. We verruilden onze kleding voor de korte broek en mini yukata die we hadden gekregen en werden toen vervolgens naar onze kamer verwezen.

Dit was een enorme zaal met een grote wand vol TV schermen. Er stonden tal van ligstoelen opgesteld en er was een tatami vloer met gebruikte lakens. In die ligstoelen en op de tatami matten lagen wel 50 tot 100 Japanners te slapen of naar een TV te staren. Iedereen met dezelfde soort korte broek en mini yukata aan.
Stephen en ik konden hier in eerste instantie alleen maar heel hard om lachen, het werd ons nu namelijk duidelijk waarom dit hotel zo goedkoop was. We moesten genoegen nemen met een plaatsje op de keiharde vloer met gebruikte lakens. (Itgen: Oakland Airport was comfortabeler)
Volgens Glenn en Stephen schijn ik toch nog wel redelijk geslapen te hebben. Glenn en Stephen hebben zelf nauwelijks een oog dicht gedaan die nacht.

Een beetje vreemd, maar uiteindelijk wel goed, was het bad toen we wakker werden.
Op een foto had dit hotel een zwembad. Ik wilde ’s ochtends dus een duik nemen nadat ik wakker werd, maar dit hele zwembad was nergens te bekennen.
Wel had het hotel een onsen. Opnieuw helemaal uit de kleren dus, om vervolgens poedelnaakt in verschillende baden te zitten en te genieten van een sauna. Dat was dus niet helemaal verkeerd.

Na deze “wilde” nacht zouden we de rest van de groep om 14:00uur ontmoeten bij Deshima (de Nederlandse nederzetting waarvandaan Nederland zo’n 400 jaar geleden voor het eerst handel dreef met Japan). -> lees verder in het volgende bericht.