Flashback 1: Tokyo Orientation (de aankomst)

De aankomst op Narita Airport (Tokyo) was al meteen verrassend. Ik wist dat ik de enige Nederlander was die zou deelnemen aan The JET Programme, maar ik had geen flauw idee hoeveel mensen er verder vanuit Europa mee zouden doen.

Tijdens mijn vlucht van Frankfurt naar Tokyo had ik al kennis gemaakt met Sophie, een Vlaams meisje, die als enige Belg geselecteerd was en toevallig (?) naast mij zat in het vliegtuig.
Voordat we het vliegtuig instapten hadden we een ronde, blauwe sticker gekregen met daarom "JET". We moesten deze zichtbaar dragen zodra we aan zouden komen in Tokyo.
Toen Sophie en ik uitstapten (na de vlucht, die maar 11 uur duurde i.p.v. de 20 uur die ik eerder te horen had gekregen) zagen we opeens een hele groep mensen die ook zo'n blauwe sticker droegen.

Ik denk dat er in totaal zo'n 15 mensen uit (niet Engelstalige) Europeze landen meedoen, namelijk:
12 uit Duitsland;
1 uit Oostenrijk;
1 uit Zwitserland;
1 uit België
en ik.

We werden van de ene persoon met een JET bordje naar de andere gestuurd en zo vonden we makkelijk de weg naar de bus.

De bagage werd meteen doorgestuurd naar Yamato-town (in mijn geval), dus dat was allemaal goed geregeld.

Het eerste wat mij opviel in Japan waren de volgende dingen:

1. Er is heel veel verborgen werkeloosheid óf ze hebben hier gewoon hele bijzondere beroepen. Bijvoorbeeld: (a) er staat iemand bij de immigratiebalie van het vliegveld die er voor moet zorgen dat de klanten wel een nette rij vormen en netjes op hun beurt wachten. (b) Ze hebben twee mensen die klaar staan om van die "vliegveldkarretjes" uit de rij met karretjes te halen en die aan te geven aan de klanten. (c) Bij de slagboom van de parkeerplaats staat iemand klaar om de parkeertickets aan te pakken van de automobilist die de parkeerplaats verlaat. Deze persoon (niet de automobilist) stopt dan vervolgens de parkeerkaart in de gleuf van de slagboom, waarop de slagboom dus open gaat.
Nou ja, zo kan ik waarschijnlijk nog wel een aantal voorbeelden geven, maar ik geloof dat het idee wel helder is.

2. Alles is echt bijzonder schoon, maar er staan nergens prullenbakken!!!

3. Ze hebben bijna overal electronische wc's met ingebouwde bidet en een plas-simulatie. Dit laatste zal ik proberen uit te leggen: op het moment dat je op de wc-bril gaat zitten hoor je het geluid van iemand die aan het pissen is, zodat het bij jou dus wat makkelijker/sneller gaat stromen.

4. Er rijden bijna alleen maar Japanse auto's rond (en er zijn hier ontelbaar veel spookrijders;))

Tijdens de busrit vanaf het vliegveld naar ons hotel kregen we te horen wat ons te wachten stond en verder was dit een makkelijke en snelle manier om mensen te leren kennen.

Na het inchecken hadden we de rest van de avond vrij.

Ik sliep met een Oostenrijker en een (Franstalige) Zwitser op een kamer, dus ik kon meteen mijn talen weer een beetje ophalen.
Die Zwitser preekt erg goed Japans en heeft ons meegenomen naar een traditioneel Japans restaurant waar we die avond hebben gegeten.

De volgende dag begon het officiële gebeuren en wat ik daarbij allemaal heb meegemaakt lees je de volgende keer...