Bashculture

Even adempauze, even tot rust komen, even schrijven dus!

Het is de laatste tijd erg hectisch geweest, maar ook wel erg leuk en afwisselend en ik ben met erg veel leuke dingen bezig.
De activiteiten met alle nieuwe ALTs zijn nog steeds niet afgelopen en dus hebben we allerlei trips, kamperen we op diverse plekken om iedereen met elkaar in contact te brengen, aan teambuilding te werken, en de nieuwelingen wat van het eiland te laten zien.
Sommige van deze feestjes gaan de hele nacht door en zijn behoorlijk “wild” en vermoeiend. Andere gelegenheden zijn formeel en hebben een compleet ander karakter.
Het is al weer een tijd gelegen dat ik een heel weekend voor mezelf heb gehad. Maar gelukkig heeft Japan een aantal nietszeggende vrije dagen waarvan we er deze maand drie hebben gehad.
Deze dagen heb ik gebruikt om met de band te werken aan onze eerste live show.

Het is overigens erg interessant hoe we vorderen met deze club. We hebben er namelijk voor gekozen om te doen alsof we al erg succesvol zijn in Afrika, Amerika en Europa en deze strategie lijkt te werken. De Japanners geloven in ons verhaal en zijn daardoor erg geïnteresseerd in de band.
Dit resulteerde deze week in ons eerste TV optreden voor Japanse televisie. We hebben twee interviews gedaan die komende zaterdag uitgezonden gaan worden en we hebben onze eerste handtekeningen al moeten uitdelen.
Verder hebben we een geweldige club mensen achter ons die vol passie en positieve energie alles geven voor de band. En omdat de Japanners die met ons werken (deze Japanners weten overigens dat we niet echt succesvol zijn, maar deze Japanners zijn gewoon vrienden) het idee hebben dat ze met een heel bijzonder project bezig zijn, waar ze echt in geloven, moet ik eerlijk bekennen dat het moeilijk is me niet te laten meeslepen door dat gevoel. Hierdoor denk ik af en toe zelf ook wel dat we inderdaad met iets unieks bezig zijn.
Het is erg leuk en spannend en we zien wel wat het allemaal gaat opleveren.

Afgelopen maandag hebben we met een Japanse fotograaf een fotosessie gedaan in Kumamoto. Buiten de fotosessie hadden we ook een “normale” repetitie. De repetities met deze band zijn echter niet zo normaal. We repeteren namelijk in een studio in een warenhuis en de mensen die aan het winkelen zijn kunnen ons zien. Ik weet niet zeker of ze ons ook (goed) kunnen horen. Maar tijdens de repetitie is er altijd een groep Japanners die verstomd voor het glas van de repetitieruimte blijft staan kijken en luisteren (?) naar onze repetities. Deze week werd die groep op een gegeven moment zo groot, dat mensen van de beveiliging van het warenhuis kwamen vragen of we misschien alsjeblieft wat van deze mensen zouden willen toelaten IN onze repetitieruimte, omdat de gang te vol begon te raken en het daardoor gevaarlijk zou worden of storend zou zijn voor het andere winkelend volk.
We hadden afgelopen maandag dus onze eerste repetitie met “fans” in de repetitieruimte die naar ons kwamen luisteren. Toen ze binnenkwamen dacht ik dat ze na een liedje wel weer zouden vertrekken, maar ze bleven voor de complete lengte van de repetitie. Uiteraard moesten we ook met deze mensen op de foto en ze vroegen ons wanneer we weer repeteren, omdat ze dan weer willen komen kijken.
Bizar, maar waar.

Zondag 28 oktober hebben we ons eerste echte optreden met publiek in Kumamoto City. Voordat we het podium onveilig maken verzamelen we met een groep mensen (zo’n 50 man tot nu toe) bij een internationale bar in de stad. Vanaf dat punt lopen we in een parade van verklede mensen (in allerlei vreemde kostuums), cameramensen, fotografen en vrienden die net doen alsof ze onze bodyguards/fans/groupies/etc zijn naar de plek waar we gaan optreden. We hopen met deze actie meer mensen naar het optreden te trekken en/of op zijn minst mensen nieuwsgierig te maken naar onze band.
De parade en het optreden worden gefilmd en er zullen een hoop foto’s worden gemaakt. Misschien kunnen we na afloop hiervan dus wat materiaal op het internet zetten.

Hopelijk gaat het met jullie allemaal goed. Ik vind het nog steeds erg leuk om af en toe eens een mailtje te ontvangen vanuit Nederland. Dus blijven schrijven!

Groetjes van Edwin