U vraagt...

In deze post probeer ik even kort op een aantal vragen in te gaan die ik via de e-mail van jullie kreeg.

De Japanse jeugd kent Nederland voornamelijk van de molens, kaas en tulpen. Verder noemt bijna iedere leerling “Huis ten Bosch” (dat is een dorp in Nagasaki(? Tom/Akemi verbeter me maar als ik verkeerd zit) waarin ze allerlei gebouwen uit Nederland hebben nagebouwd, zoals de Domtoren), kennen ze Vincent van Gogh (als “Gogh”) en de slimme leerlingen weten zelfs iets te vertellen over Deshima.
De oudere collega’s beginnen steeds weer over Anton Geesink en qua Nederlandse bedrijven zijn KLM en Unilever hier in ieder geval bekende bedrijven.
Het ziet er (tot nu toe) naar uit dat de beeldvorming over Nederland in Japan nog niet bedorven is door drugs en prostitutie. Misschien komt dat ook wel doordat drugs een “no-go-area” is in Japan. Prostitutie kennen ze hier echter wel en volgens de verhalen gaan Japanse mannen vreemd bij het leven. De eerste keer toen ik de Japanse naam voor een hoerentent hoorde moest ik hard lachen. Even moest ik denken aan de bekende verhalen van Amerikanen die in Nederland koffie hoopten te krijgen in een coffeeshop. Zo zou een Nederlander hier waarschijnlijk niets vermoedend een hoerentent binnenstappen voor een broodje kroket of een friet met. In het Japans heet een huis van lichte zeden namelijk een “snackbar”.

Tsja, de mannelijke troonopvolger dan in Japan...
Het is goed dat ik af en toe ook nog eens het Nederlandse nieuws kan volgen via het internet anders was ik er namelijk nooit achter gekomen dat er überhaupt iemand geboren was in Japan.
Men praat hier niet over op televisie en zelfs niet op de werkvloer (of moet ik dit in omgekeerde volgorde schrijven?). Niemand lijkt het dus écht belangrijk te vinden, maar misschien is de liefde en de interesse voor het koningshuis provinciegebonden (net als in Nederland).

Ondanks dat ik in “ASO-country” woon en ik dus elke dag op Mount Aso kom ben ik helaas nog niet naar de krater geweest. Dat zou in eerste instantie in mijn eerste week gebeuren, maar toen was het daar te gevaarlijk. Daarna heb ik nooit meer de mogelijkheid gehad.
Hopelijk ga ik dit zeer binnenkort doen.

Als jullie nog meer brandende vragen hebben stel ze dan gewoon (sowieso vind ik het altijd leuk om van jullie e-mail te krijgen, ondanks het feit dat ik niet altijd de tijd heb om alles te beantwoorden).

Later vandaag kom ik hopelijk nog toe aan een verhaal over mijn eerste ervaringen op de basisschool en kan ik hopelijk ook nog wat foto’s plaatsen.