Dragon Boat Race in Minamata

Ik reis nu veel voor workshops/lezingen die ik moet geven i.v.m. de komst van de nieuwe ALT’s en omdat ik nu vertegenwoordiger ben geworden van deze regio. Om aan te geven dat werk en ontspanning soms heel erg dicht bij elkaar kan liggen volgen hier nog een paar dingen die eigenlijk in het grijze gebied liggen tussen werk en ontspanning...

Deze maand staat bol van verplichte activiteiten. Verplicht, omdat het werk is (internationalisering) en omdat je er verplicht naartoe moet (en als je besluit niet te komen kost dit je een vrije dag) om je land te vertegenwoordigen. Maar het zouden in dit geval net zo goed dingen kunnen zijn waar ik anders ook wel vrijwillig naartoe zou zijn gegaan.

Zo hadden we gisteren bijvoorbeeld als besluit van een workshopreis nog een dragon boat race waar ik samen met zo’n twaalf andere ALT’s (die ook op deze werkreis waren) aan mee moest doen. In dit geval waren wij (de ALT’s) allen van Kumamoto-ken en vertegenwoordigden we dus de buitenlandse docenten Engels (ALT’s) die nu in Kumamoto-ken wonen en werken.
Voor de mensen die niet weten wat een dragon boat is: dit is een soort van uitvergrootte kano waarin je met zes mensen aan de ene kant van de boot en zes mensen aan de andere kant van de boot al peddelend de boot in beweging brengt. Daarnaast is er nog 1 persoon die achterin de boot m.b.v. het roer de boot bestuurt.
In ons geval was er dan nog een Japanner die in het midden van de boot zat om met een taikodrum het ritme aan te geven waarin er geroeid moest worden.

Omdat we pas op het laatste moment te horen hadden gekregen dat we moesten deelnemen hadden we geen kostuum en uiteraard had niemand van ons ooit geoefend voor deze wedstrijd. Een paar mensen van ons team zijn nog snel even naar de 100 yen winkel gesneld om daar wat spulletjes te halen, zodat het net leek alsof we van tevoren hadden afgesproken dat we als piraat verkleed zouden gaan.
Gewapend met bandana (zakdoek voor op je hoofd), opblaasbare piratenzwaarden en sommigen zelfs met ooglapje en met oorbellen, gingen we te water.
We moesten het opnemen tegen (in eerste instantie) drie andere teams. Maar bij onze poging om van de haven naar het startpunt op het water te varen zag de organisatie waarschijnlijk hoe belachelijk slecht wij waren en hoeveel moeite het al kostte om de boot in een rechte lijn te laten varen, dat de besloten om een van de andere teams uit de race te halen.
Goed. Nu moesten we dus nog twee teams proberen te verslaan. Na de nodige inspanning lukte het ons team om de boot in ieder geval netjes in een rechte lijn, en niet al te ver achter deze andere twee teams over de finish te krijgen.

Na deze race zat ons werk er officieel op en besloten we met deze groep mensen nog even in de buurt naar het strand te gaan. Niet ver bij het strand vandaan ligt een dorpje in Spaanse stijl. Dit heet heel toepasselijk “Spanje Dorp”. We zijn hier nog even gestopt om het idee te krijgen dat we in Spanje op vakantie waren en hebben uiteindelijk na een bezoek aan een onsen de dag besloten met een etentje.
Dit was voor mij waarschijnlijk het ultieme zomervakantie gevoel van deze zomervakantie.

Buiten deze dragon boat race zijn andere activiteiten bijvoorbeeld: een welkomstetentje voor de nieuwe ALT’s, een welkomstborrel met de nieuwe ALT’s en de regiovertegenwoordigers, het dragen van een “Mikoshi” (draagbare tempel) in een festival, het doen van een dans tijdens een festival, het bijwonen van een vuurwerkspektakel, en zo gaat het nog wel even verder.
Werk is dus niet altijd alleen maar “werk” en daardoor lijkt het af en toe toch nog een beetje alsof ik zomervakantie heb.