PTT en het mysterie van de verhuisdozen

Voordat ik vanuit Nederland vertrok had ik twee verhuisdozen en een flightcase naar het postkantoor gebracht om naar Japan te laten verschepen. Dit zou 3 dagen duren.
Na een week was er nog steeds geen post voor mij binnengekomen in Yamato-Cho.
Even begon ik aan mezelf te twijfelen... Was het adres wel correct? Hebben ze mijn post per abuis naar de verkeerde Yamato-Town gestuurd (er zijn hier namelijk meer plaatsen in Japan die Yamato-town heten)? Ik begon me redelijk zorgen te maken.
Tien dagen later zijn dan eindelijk 2 van de drie dozen aangekomen die ik vanuit Nederland had laten verschepen.
Dat gaf me goede hoop dat de derde ook nog wel een keertje aan zou komen. En jawel hoor, gelukkig kwam de flightcase inderdaad een dag later aan bij het postkantoor.
Je kunt het postkantoor hier herkennen door een gebouw(tje) met als logo een grote (rode) T met een horizontaal streepje erboven.
Ik mocht meteen mijn "inkan" (persoonlijke stempel) gebruiken. Hier in Japan gebruiken mensen die zoals wij een handtekening zetten.

Doordat ik nu al mijn spullen eindelijk in Japan had gekregen was ik die dag dus iets meer "genki" (levendig en blij) dan de andere dagen. En gek genoeg kwam ik erachter dat ik toen misschien wel het leukste heb gedaan qua dingen die ik tot nu toe mee heb gemaakt in Japan.... Ik heb namelijk buitengespeeld met een jongetje van 10 jaar! Tegenwoordig klinkt dat bijna eng (door Michael Jackson, Mark Dutroux en co.), maar het zoontje van de mensen waarbij ik in huis zat wilde gaan vliegeren, alleen iedereen was te druk. Ik had toevallig niets te doen en heb aangeboden dat ik wel met hem wilde gaan vliegeren. En ik kwam er dus achter dat dit soort kleine, misschien lullige dingetjes in het leven veel belangrijker zijn voor mij dan ver weg zitten in een ander land en dure dingen zien of doen.
Verder heb ik toch ook wel kunnen genieten van het feit dat ik nu eindelijk "mee tel" in Japan, want ik heb namelijk mijn eigen naamstempel. Dat is best cool! Een beetje stempelen hier en daar en ik ben zo blij als een kind:)

Over kinderen gesproken... Mijn Tantoushi (= supervisor) heeft mij de eerste tijd dat ik hier zat behoorlijk behandeld als een klein kind. Ze bedoelde het wel erg goed allemaal, maar ze was een beetje overbezorgd en zou mij het liefste nog naar de W.C. willen begeleiden. De eerste paar dagen was dat misschien nog schattig, maar op een gegeven moment begon dat behoorlijk te irriteren. Ik was dus erg blij dat ik de volgende dag eindelijk even kon "ontsnappen".

Ik had namelijk een driedaagse introductie meeting in Kumamoto (de hoofdstad van de provincie Kumamoto). En voor mijn eigen rust had ik daar graag wat geld voor over om 2 extra dagen in het hotel door te brengen (achteraf bleek dat ik dit geld zelfs nog terug zou krijgen ook, omdat het een zakenreis betrof).
Hierdoor vertrok ik dus een dag eerder naar Kumamoto en kon daar vervolgens met wat Amerikanen gaan zuipen en genieten van een lampionnen dansfeest in Yamaga (zie: nieuwe foto's).

Voordat ik kon vertrekken moest ik mezelf echter eerst nog even voorstellen aan een raad van allerlei directeuren van scholen hier in de buurt die een vergadering hadden. Best spannend, want het was belangrijk dat ik hier een goede indruk zou maken volgens mijn supervisor en ik moest dan ook een speech in het Japans doen (uit mijn hoofd) van 5 minuten!!

Gelukkig ging alles goed.

Daarna heb ik meteen de lerares Engels van Soyo Chugako (= de middelbare school van Soyo) iets beter leren kennen. Met haar moet ik de eerste twee maanden gaan samenwerken. Helaas is ze een beetje bitchy en dominant, maargoed, als het maar voor twee maanden is dan kom ik er wel over heen.

Goed, de lampionnenparade in Yamaga (een klein gat vlakbij Kumamoto)...
Dat was erg indrukwekkend. Allemaal vrouwen in kimono's die dan een lampion op hun hoofd (!) hadden als een soort van hoed. Die vrouwen deden dan allerlei verschillende soorten danspasjes en gingen zo de straten door.
Verder ontmoette ik daar weer wat collega's uit andere landen en de sfeer was meteen redelijk gezet voor het bierfeest van de avond daarop tijdens de introductie bijeenkomst in Kumamomto.