De Kampioen!

Na dit opruim-uurtje volgen er weer lessen en om 16:15 zit het er dan op voor de leerlingen. Dat is, voor wat betreft de lessen. De meeste leerlingen volgen meteen daarna nog een “club”. Dat houdt in dat ze op school blijven om daar bijvoorbeeld soft-tennis te spelen of Ken-Do te beoefenen.
De docenten verzorgen deze clublessen en zijn op die manier dus automatisch aan school gebonden tot 19:00uur ’s avonds.
Omdat iedere morgen begonnen wordt met een vergadering hoeft dat ’s middags niet meer te gebeuren. Wel hebben de scholen één keer per maand een vakgroepoverleg. Alle collega’s van de verschillende scholen in de buurt die hetzelfde vak geven komen dan bijelkaar om te vergaderen.
Verder komt het regelmatig voor dat je als docent na de clublessen nog weer teruggaat naar de docentenkamer (die er hier trouwens uitzien als kantoorruimtes, waarbij ieder zijn/haar eigen desk heeft) om lessen voor te bereiden of iets dergelijks.

Zelfs ik (terwijl ik officieel maar tot 17:00uur hoef te werken) ben regelmatig nog op school te vinden in de avonduren.
Omdat ik ook nog werk moet verrichten voor o.a. het schoolbestuur van Yamato-cho komt het ook voor dat ik al om 16:00uur vertrek, zodat ik dan om 17:00uur bij het kantoor kan zijn van de Board of Education om daar dan weer te vergaderen of te werken.
De dagen dat ik daadwerkelijk om 17:00uur mijn werk neerleg (wanneer er een verschrikkelijke, digitale versie van “Edelweis” over de intercom klinkt) zijn op één hand te tellen.

Iedere woensdag heb ik ook nog eens een vergadering met mijn internationale collegae en één keer in de maand mag ik me melden op het provinciehuis (Prefectural Office) om daar nog weer wat werk te verzetten op het gebied van internationalisering en/of om workshops te volgen c.q. bij te kletsen met andere ALT’s.


Dinsdagmiddag hadden we bij wijze van uitzondering wél een vergadering en aansluitend was er cake. Zonder me af te vragen wat hier de reden van was begon ik lekker te kanen en toen ik zelfs een onderhoudend gesprek had met Mitsuda-sensei (mijn collega Engels) werd ik opeens door een andere collega in mijn zij gepord. Yoshikawa-sensei (deze collega) fluisterde in mijn oor dat ik snel die cake moest verstoppen en dat ik moest gaan staan. Ik had geen flauw idee waarom, maar opeens werd het duidelijk...
We hadden plotseling bezoek van hoge ambtenaren van de provincie die vervolgens meteen een verklaring gaven waarom wij cake hadden. Soyo Chugako ("Chugako" betekent Junior High School) was namelijk uitgeroepen tot beste school van het jaar. De principal, die duidelijk niets moest hebben van al dat hoogdravende gedoe en zeker nu niet (hij lag namelijk lekker te pitten in zijn trainingspak nadat hij tijdens de vergadering in slaap was gevallen), nam de prijs bijna met tegenzin in ontvangst. Hij stamelde nog iets in de trant van: "Ik hoef jullie geld niet...", maar de ambtenaar walsde over zijn woorden heen met een speech van 80 jaar, waarop ik heel even de hoop had dat de directeur weer in slaap zou vallen. Dat gebeurde helaas niet.

Ik ben benieuwd naar wat er uiteindelijk met het geld gaat gebeuren. Als de "Kocho sensei" het geld echt niet wil hebben weet ik nog wel een goede besteding van dat geld ;). Tijdens de vergadering vanmiddag is besloten dat er volgende week woensdag een enkai wordt georganiseerd ter ere van mijn komst (jawel het zoveelste welkomsfeestje), dus dan kan hij dat cadeautje (lees: dat geldbedrag) meteen geven :D

Verder werd ik vandaag blij verrast door de ANWB. Kennelijk hebben zij de policy om post door te sturen naar het buitenland als een van hun leden daar woont. Ik kreeg vandaag dus (samen met de schoolpost) opeens de Kampioen op mijn bureau. Dat was echt wel lachen! Lang leven de ANWB!
Helaas kwam met deze Nederlandse post ook het Nederlandse weer mee. Vanaf vandaag is het (schat ik) definitief gedaan met de zomer hier. Het regen/typhoon seizoen is nu begonnen en de temperatuur is daarmee meteen 10 graden gedaalt. Op zich heeft dat wel weer als voordeel dat ik dan mijn ventilator niet meer aan hoef te hebben en, belangrijker nog, met een beetje geluk zijn die nare beesten dan nu ook binnenkort pleiten.