Pling ping ting tong “Anja, kassa drie!”

De mensen die niet weten welk geluid ik probeer over te brengen met “pling ping ting tong” moeten maar eens een keer gaan winkelen in hun leven. Dit is namelijk het geluid wat in veel winkels gebruikt wordt voorafgaande aan een oproep voor het personeel of zo.
Dat dit universeel was wist ik nog niet voordat ik naar Japan kwam.
Op scholen in Japan gebruiken ze dit namelijk ook voordat iemand wat omroept. Het verschil is alleen dat het hier niet automatisch gaat, maar dat mensen daadwerkelijk nog op een vibrafoon/klokkenspel/marimba/xylofoon (verschillend per school die ik tot nu toe heb gezien) rammen om dit geluid te produceren.

Hieronder zie je een foto van mijn persoonlijke held. Deze student van Soyo Chugako lapt alle regels aan zijn laars, maar op een zeer charmante en geestige manier, waardoor hij er mee weg komt.
Normaal gesproken moet een leerling eerst toestemming vragen voordat hij/zij de lerarenkamer mag betreden (wat hier overigens gigantisch vaak voorkomt). Daarbij hoort een heel ritueel en twee minuten later stapt de leerling gewoonlijk dan de docentenkamer binnen. Deze leerling in kwestie (stiekem mijn held dus) stapt vrolijk de docentenkamer binnen zonder ook maar iets te vragen, roept met een vriendelijke lach op zijn gezicht het Japanse equivalent voor: “Goedesmorgens lullo’s! Hebben jullie nog geneukt?” stapt op de xylofoon af en begint daar te rammen op het ding. In plaats van het gebruikelijke “pling ping ting tong” is het altijd spannend wat hij er die keer weer van gaat maken. Iedere keer is het anders en elke keer is het weer even grappig naar mijn mening. Daarna loopt hij weer vrolijk de staff room uit terwijl hij vriendelijk naar iedereen zwaait en iets roept in de trant van: “Later!”.