Shogako (= basisschool)
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Edwin
12 September 2006 | Japan, Tokio
Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Ik mocht voor het eerst lesgeven op een basisschool!
Jippie! Wat is dat vreselijk leuk zeg. Koen, waarom ben jij ook alweer op een middelbare school gaan werken? Ik denk dat ik misschien toch de PABO had moeten doen. Maargoed, dan was ik hier misschien nu niet geweest en wie weet is het in Nederland allemaal veel anders dan hier in Japan.
Ik had me zo goed mogelijk voorbereid, want ik was best nerveus voor dit basisschoolbezoek. Ik heb immers totaal geen ervaring met deze doelgroep en ik wilde dat alles perfect zou lopen.
Gewapend met een zelfgeschreven liedje, mijn gitaar, heel veel plaatjes en idioomkaarten, een PowerPoint presentatie, een quiz, een zelfgemaakte kleurplaat, een hand-out, een vermogen aan spelletjes en een goed humeur ging ik op weg.
Toen ik bij deze school aankwam werd ik eerst in de watten gelegd door het overige personeel van de school. Kopje koffie, koekje erbij, mijn eigen werkplekje, een beamer en projectiescherm die voor mij werden klaargezet. Prima voor elkaar dus!
Daarna kwamen dan de kinderen binnen. KAWAIIII!!! (Schattig!!!)
Iedereen was met zijn/haar beste been uit bed gestapt (zo leek het) en iedereen keek vol bewondering op naar wat die lange man met die vreemde kleur haren te vertellen zou hebben.
Gisteren droeg ik overigens voor het eerst geen pak tijdens het lesgeven. Ze hadden mij namelijk gevraagd te verschijnen in trainingbroek, zodat ik nog mee kon doen met de voorbereidingen op het komende sport evenement.
Op basisscholen dragen de kinderen overigens ook geen uniform. De foto’s die ik bij dit bericht heb geplaatst hebben dus niets te maken met de sfeer van de school waarover ik eerder vertelde.
Het lijkt wel alsof het niveau Engels van deze kinderen hoger ligt dan die van middelbare scholieren in Japan en anders durven ze op z’n minst wat meer dan middelbare scholieren.
Ik heb me erg vermaakt en na wat spelletjes, dansjes, liedjes en nog meer van dat enorm harde werk kon ik ’s middags lekker uitrusten.
De tweede helft van de dag heb ik nog even een paar uurtjes geslapen en ben ik wat gaan hardlopen.
’s Avonds heb ik weer even de tijd genomen om lekker op mijn gemak te koken en het resultaat hiervan zal ik vandaag nog even in een aparte post op deze weblog zetten, ik denk namelijk dat dit een serieuze aanrader is voor iedereen die iets fris en lekkers wil maken.
Nog geen plannen voor het avondeten? Houd de e-mail/deze website dan in de gaten voor een fijn recept!
Jippie! Wat is dat vreselijk leuk zeg. Koen, waarom ben jij ook alweer op een middelbare school gaan werken? Ik denk dat ik misschien toch de PABO had moeten doen. Maargoed, dan was ik hier misschien nu niet geweest en wie weet is het in Nederland allemaal veel anders dan hier in Japan.
Ik had me zo goed mogelijk voorbereid, want ik was best nerveus voor dit basisschoolbezoek. Ik heb immers totaal geen ervaring met deze doelgroep en ik wilde dat alles perfect zou lopen.
Gewapend met een zelfgeschreven liedje, mijn gitaar, heel veel plaatjes en idioomkaarten, een PowerPoint presentatie, een quiz, een zelfgemaakte kleurplaat, een hand-out, een vermogen aan spelletjes en een goed humeur ging ik op weg.
Toen ik bij deze school aankwam werd ik eerst in de watten gelegd door het overige personeel van de school. Kopje koffie, koekje erbij, mijn eigen werkplekje, een beamer en projectiescherm die voor mij werden klaargezet. Prima voor elkaar dus!
Daarna kwamen dan de kinderen binnen. KAWAIIII!!! (Schattig!!!)
Iedereen was met zijn/haar beste been uit bed gestapt (zo leek het) en iedereen keek vol bewondering op naar wat die lange man met die vreemde kleur haren te vertellen zou hebben.
Gisteren droeg ik overigens voor het eerst geen pak tijdens het lesgeven. Ze hadden mij namelijk gevraagd te verschijnen in trainingbroek, zodat ik nog mee kon doen met de voorbereidingen op het komende sport evenement.
Op basisscholen dragen de kinderen overigens ook geen uniform. De foto’s die ik bij dit bericht heb geplaatst hebben dus niets te maken met de sfeer van de school waarover ik eerder vertelde.
Het lijkt wel alsof het niveau Engels van deze kinderen hoger ligt dan die van middelbare scholieren in Japan en anders durven ze op z’n minst wat meer dan middelbare scholieren.
Ik heb me erg vermaakt en na wat spelletjes, dansjes, liedjes en nog meer van dat enorm harde werk kon ik ’s middags lekker uitrusten.
De tweede helft van de dag heb ik nog even een paar uurtjes geslapen en ben ik wat gaan hardlopen.
’s Avonds heb ik weer even de tijd genomen om lekker op mijn gemak te koken en het resultaat hiervan zal ik vandaag nog even in een aparte post op deze weblog zetten, ik denk namelijk dat dit een serieuze aanrader is voor iedereen die iets fris en lekkers wil maken.
Nog geen plannen voor het avondeten? Houd de e-mail/deze website dan in de gaten voor een fijn recept!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley