Halloween met Elvis op de achtergrond

Vanaf een terrasje aan de voet van Mt. Aso schrijf ik dit bericht, terwijl op de achtergrond muziek van Elvis Presley wordt gedraaid.

Het weer is nu best raar aan het worden. ’s Nachts en dan met name ’s ochtends is het erg koud, bijna weer voor handschoenen en een muts, terwijl het ’s middags echt nog bijzonder warm wordt. In de middag en zelfs ’s avonds is het nog warm genoeg voor een T-shirt en een korte broek. Zelfs met alleen de korte broek is het nog warm.

Maar goed. Ik had vandaag een vrije dag, die ik heb benut door het een en ander voor te bereiden voor de “eikaiwa” (Engelse lessen) voor de kinderen van de basisschool. Donderdagavond komt de pers vanuit de omgeving naar Yamato-cho gestroomd om daar de officiële openingceremonie bij te wonen van mijn lessen Engels voor basisschoolkinderen. Dit is kennelijk iets heel bijzonders. Het schoolbestuur opent het geheel en daarna mag/moet ik een speech van een kwartier afsteken. Ik hoor morgen of dat in Engels of Japans moet.
Eerlijk gezegd zit ik hier helemaal niet op te wachten, dus ik ben blij als het vrijdag is.

Sowieso ben ik blij als het vrijdag is, want dan hebben we een vrije dag.
Vrijdag gaan Glenn en ik naar de universiteit van Kumamoto om daar een opendag bij te wonen. Aansluitend gaan we dan naar Tamana waar in de avond (en vermoedelijk de nacht) een Halloweenparty gehouden wordt. Dat is dan hopelijk even het laatste Halloweenfeest.
Alhoewel ik erg uitzie naar het feest van vrijdag word ik nu toch ook wel een beetje moe van die verkleedpartijtjes.

Afgelopen donderdag was het eerste Halloweenfeest. Ik had de uitnodiging te laat gekregen en dus geen tijd om een echt kostuum te regelen. Ik ben dus maar snel naar de supermarkt gegaan waar ik een wit laken heb gekocht. Snel even twee gaten in dit laken geknipt en toen ben ik verkleed als spook naar dit feestje geweest.
Dit eerste feest was meer een soort van bijeenkomst dan een feest. Of eigenlijk was het een les Engels voor volwassenen met veel eten en drinken en wat spelletjes. Ik werd dus gevraagd nog even wat over Halloween te vertellen en eventueel een leuke anekdote met betrekking tot Halloween.

Vanaf vrijdag zijn er dit hele weekend dan diverse Halloweenfeesten geweest in Kumamoto City. Dat was erg geslaagd (zie: foto’s).
Eindelijk hebben weer eens wat nieuwe bars, restaurantjes en cafés ontdekt. En we hebben zelfs voor het eerst een échte club gevonden in Japan! Dus lekker gedanst tot een uur of zeven ’s ochtends en een aantal, leuke nieuwe mensen ontmoet. (Jan, op jouw verzoek komt er binnenkort een nieuw bericht over vrouwen in Japan. Maar eerst moet ik nog steeds dat WC verhaal schrijven;) )

Vanavond, de dag van het echte Halloween, was er ook nog weer een feest, maar ik vond het interessanter om eens naar een onsen (= spa) te gaan en even bij te komen van de feestjes van dit afgelopen weekend.

Nu zit ik, onderweg naar het ontspanningsoort, op een terrasje van een geweldig fout tentje. Dit is een kopie van een Amerikaanse diner, maar dan op een zeer overdreven manier neergezet. Helaas heb ik geen fototoestel bij me en is de flitser van mijn mobiele telefoon te zwak om daar een goede foto mee te kunnen maken. Maar wie weet kom ik hier nog wel een keer terug als het licht is. Het eten is niet geweldig, maar het is erg goedkoop en het is weer eens wat anders dan Japans of Chinees, iets wat ik hier meestal eet.
En de sfeer van deze paardentrailer, omgebouwd tot restaurantje, geeft me een echt vakantiegevoel.