Huis ten Bosch

Op zondag zijn we naar Huis ten Bosch geweest.
Toen we aankwamen was het alsof ik vanuit Japan zo Delft binnenreed al was het vreemd om te zien dat de Domtoren dan was verplaatst naar Delft. Het gaf me een raar gevoel van binnen.
Niet veel later begon ik me al meteen aan een aantal dingen te irriteren:

- waarom hebben ze geen enkel Nederlandssprekende persoon achter een balie hier?
- waarom hebben ze hier geen Nederlands eten?
- waarom hebben ze geen borden in het Nederlands en zijn de vertalingen en de plattegronden of andere brochures die je kunt krijgen alleen in het Engels, Koreaans, Chinees en Japans?
- waarom noemen ze een snoepwinkel in Huis ten Bosch “het Dropje” als ze er geen drop verkopen?
- waarom hebben de weinige dingen die ze hier dan in het Nederlands doen zoveel spelling- / grammaticafouten?
- en eerlijk gezegd vond ik het ook wat vreemd om alles zó schoon aan te treffen, maar goed daarvoor is het natuurlijk een park.

Gelukkig heb ik de rest van de twee dagen die daar op volgden toch wel kunnen genieten hoor. Ik heb me zelfs laten verleiden om iets te doen wat ik in het echte Spakenburg of Volendam nog nooit had gedaan. Ik heb me namelijk in traditionele klederdracht gestoken en heb me met klompen aan laten fotograferen.

’s Avonds hebben Glenn, Vanessa en ik in Den Haag geslapen. Sorry vrienden uit Den Haag of omgeving, ik wilde nog langs komen, maar ik kon jullie huis niet zo snel terug vinden :(.
Het park is erg indrukwekkend en zeker de moeite van het bezoeken waard, al is het ook wel een erg vreemde gewaarwording.
Ze hebben namelijk “at random” wat gebouwen gepakt en bij elkaar neergezet als een nieuwe stad, waar overigens serieus mensen wonen! Het is de bedoeling om uiteindelijk van dit park een echte stad te maken en dan de functie van amusementpark te laten vervallen. Het lijkt me erg raar om in zo’n stad te wonen. Al kwam ik gaanderweg toch drie Nederlanders tegen die mij vertelden dat er hier acht Nederlanders zouden wonen en deze acht hebben het allemaal erg naar hun zin.

Het kunstwerk van Rob Scholten is te gek en ik ben blij dat ik het eindelijk een keer heb gezien. Papa, ze hebben hier ook erg veel werken van Escher en zelfs een Escher 3D attractie zeer interessant dus, net als de animatie over het ontstaan en de functie van de maan. Ook vond ik het wel leuk dat een man speciaal voor mij “Tulpen uit Amsterdam” wilde spelen op een draaiorgel. En Glenn heeft nog een tijd kunnen nagenieten van mijn reactie toen ik een carillon hoorde spelen.

Kortom: we hebben ons goed vermaakt en maandagnacht kwam ik weer thuis aan. Gelukkig had ik de volgende dag vrij en kon ik dus even bijslapen.