De "enkai machine" draait weer! (of: nog)

Omdat ik niet helemaal helder meer ben is het misschien verstandig dat ik dit bericht zo kort mogelijk houd. Maar, je moet iets te doen hebben als je wacht totdat de was eindelijk eens klaar is (zucht)...

Vandaag heb ik weer eens een enkai gehad. Inmiddels ga ik er vanuit dat iedereen wel weet waar ik het dan over heb, gezien het feit dat dit nu al de zoveelste is.
Ik bedacht alleen dat ik nog niet eerder foto's had gemaakt van een enkai.
Vanavond was mijn welkomsfeest van Soyo Chugako (Soyo Junior High) en heb ik mijn foto-toestel maar eens meegenomen.
Helaas was dit niet de doorsnee enkai waarbij je terecht komt in een tatami-mat izakaya (Japanse stijl pub/kroeg), maar gewoon een iets uit de hand gelopen diner.

Vrijdag heb ik weer een enkai en volgende week vrijdag sowieso ook weer, dus misschien komen die foto's dan later nog ter illustratie van een gemiddelde enkai.

Verder heb ik vandaag (in het kader van de culturele uitwisseling) maar eens het poldermodel in praktijk gebracht in Japan.
Ik begon me namelijk een beetje op te winden tijdens een vergadering. Volgens mij denken ze echt dat ik superman ben of zo, of op zijn minst super-sensei die alles aankan en alles kan, alles weet, overal bekwaam in is, overal voor opgeleid is en dus ook alles wel eventjes doet. Ik vond dat het tijd werd om ze eens wakker te schudden en kennis te laten maken met de realiteit. Ze wilde mij namelijk (naast de "basisschoolkinderenklus" ) ook lesmateriaal laten ontwikkelen voor volwassenen, een lesboek over fonetiek laten schrijven, speciale spraaklessen laten doen en dan wilden ze mij ook nog eens gaan inzetten als gastdocent op academische colleges.
Allemaal fantastisch natuurlijk en op zich ook nog uitvoerbaar door mij, maar toch echt niet allemaal en zeker niet tegelijk (met dan ook nog eens een fulltime baan op middelbare scholen, basisscholen, het schoolbestuur en het provinciehuis).
Het werd dus echt even tijd voor onderhandeling en concessies!

Omdat mijn supervisor (die dit leuke plan opgedragen had gekregen van de baas van het schoolbestuur) mijn kritiek eerst weer moet terugkoppelen aan haar baas duurt het tenminste nog een week voordat ik hier uitsluitsel over heb.
Omdat ik vandaag iets heb gedaan wat eigenlijk totaal tegen de Japanse cultuur ingaat voelde ik me best rot na deze vergadering.

Nog neergeslagen moest ik vervolgens meteen aanschuiven bij een journalist van de plaatselijke krant. Die wilde mij namelijk interviewen voor de eerstvolgende editie.
En hij had het fantastische idee dat daar dan ook vijf foto's van mij bij moesten komen. Ik denk dat hij blij mag zijn als één van die vijf foto's überhaupt gelukt is.

Daarna dus naar de izakaya voor mijn welkomsenkai en nu eindelijk naar bed (de was is namelijk klaar).

Welterusten!

Oja, Teddy als je echt geïnteresseerd bent naar de enorme lijst van producten die hier gescheiden worden stuur me dan even een e-mailtje, dan mail ik je een lijst terug met alle info.