Water Wheel

Culturele uitwisseling hoort niet alleen te gebeuren tussen Japanners en de ALT’s, maar ook tussen de ALT’s onderling. We zijn hier immers met een groot aantal verschillende nationaliteiten en dus is het belangrijk om zo af en toe feesten te organiseren voor deze groep mensen.
Dit weekend was het dan tijd voor “hét feest waar iedereen het dit jaar nog over zou gaan hebben”, zoals de aankondiging van het feest luidde: Water Wheel.
Dit feest zou een weekend duren en werd gehouden op het eiland Amakusa.
De naam “Water wheel” (waterrat) komt van de plaats waar we zouden overnachten. Daar is namelijk een waterval, riviertje en een waterrat. Op zaterdag zouden we bij de waterval zwemmen en op zondag zouden we dan naar het strand bij de oceaan gaan.

Het was achteraf gezien inderdaad wel een erg geslaagd feest, maar het lijkt me erg teleurstellend als dit hét feest van het jaar zou moeten zijn.
De “bungalows” waarin we sliepen waren prima voor elkaar, het zwemmen was lekker en de sfeer tijdens het feest ’s avonds was ook erg goed.
We hadden vier hutjes (wat ik zelf een betere naam vind dan bungalow’s, omdat ze meer dan één verdieping hadden), waarover de ca. 100 mensen verdeeld werden. Iedereen had zijn/haar eigen eten en drinken meegenomen en het feest speelde zich dan af in de hutten en op het terrein daarbuiten.
Iedereen liep ’s avonds van hut naar hut om zoveel mogelijk verschillende mensen te zien/spreken/ontmoeten of om met deze mensen te dansen en zoveel mogelijk verschillende sferen te proeven.

Glenn (de Ier) en ik hadden eerlijk gezegd verwacht dat het een feest zou worden waarbij iedereen tot diep in de nacht zou doorzakken. Dit hoopten we ook, want voor ons was het zo’n 4 tot 5 uur rijden om bij deze plek te komen en we hoopten dus dat we zo lang mogelijk plezier zouden kunnen hebben van de tijd in Amakusa. Uiteindelijk viel dit wat tegen en bleven slechts de ALT’s uit Europa (en de enige ALT uit Zuid-Afrika, Pieter Austin) tot 6 uur vanochtend doorfeesten. Alle Amerikanen, Canadezen, Australiërs, Nieuw-Zeelanders en de Aziaten gingen tussen middernacht en 02:00uur naar bed.
Een goed genoeg publiek voor een gezellige tijd rond de barbecue die we geen van allen aan leken te krijgen. Het duurde uiteindelijk 2 uur of zo voordat we (zonder aanmaakblokjes of andere hulpmiddelen) de barbecue op temperatuur wisten te krijgen.
Uiteindelijk hebben we ergens aluminium folie weten te vinden om op die manier de hitte vast te houden, zodat we daadwerkelijk iets konden barbecue-en.
Na de nodige drank die iedereen op had bleek dit best nog een weloverdacht idee. Uiteindelijk hebben we met dit clubje mensen rond 04:00uur ons diner gehad.

Tijdens dit diner kwamen de nodige discussies over verschillende uitspraken van Engelse woorden weer los en probeerden we elkaar dingen te leren over elkaar’s culturen. Erg interessant. Daarnaast werden er natuurlijk ook de nodige moppen getapt (sommige overigens erg slecht) en hebben Pieter Austin en ik nog een demonstratie gegeven in Nederlands/Afrikaans. Dat is toch wel af en toe fijn om weer wat Nederlands te kunnen spreken. Ik merk namelijk dat mijn Nederlands steeds slechter wordt en op dit moment is het eigenlijk gewoon makkelijker voor mij om Engels te praten. Een verandering van taal is dus af en toe gewoon nodig. Zo heb ik vanochtend ook nog een trilingual gesprek gevoerd in Duits, Zweeds en Nederlands met een Duitser, een Amerikaan (waarvan de ouders uit Zweden komen) en ik.

Vanochtend werden we om 08:30uur gewekt door de organisatie van het evenement. We moesten namelijk nog de hutjes schoonmaken en vóór 10:00uur zouden we de hutten moeten verlaten.
Het bleek dat iemand in onze hut een behoorlijke puinhoop had achtergelaten (ik heb hier niets mee te maken overigens). Iemand was tegen een glazen deur (naar het balkon toe) aan gelopen, die hierdoor gebarst was en iemand (anders?) had kennelijk moeite zijn/haar kots nog heel even in te houden en had dus op het balkon gekotst i.p.v. er overheen.

In de loop van deze week zullen er ongetwijfeld nog wat foto’s uitgewisseld gaan worden tussen de ALT’s.
Voor nu moeten jullie het heel even doen met de paar foto’s die ik heb gemaakt.

Ik moet nu echt gaan slapen, want ik ben redelijk gesloopt na deze wilde nacht.
Volgend weekend is het niet de beurt aan ons (ALT’s / mensen) om dronken te worden, maar kennelijk aan paarden. Hoe dat zit horen jullie volgende week.